3 Şubat 2010 Çarşamba

her gün bir şair ( Cemal Süreyya)


Cemal Süreya 1931'de Erzincan'da doğdu.("1931 yılında Erzincan'da doğdum. Bir doğum günüm yoktur benim"-Güngör Demiray'a mektup,Cemal Süreya Arşivi,Mektuplar Dosyası) 1938'de Dersim İsyanı sonrasında ailesi Bilecik'e sürgün edildi. 9 ocak 1990 tarihinde İstanbul'da ölmüştür. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi maliye ve iktisat bölümü'nü bitirmiştir.Maliye Bakanlığı'nda müfettiş yardımcılığı ve müfettişlik, darphane müdürlüğü, Kültür Bakanlığı'nda kültür yayınları danışma kurulu üyeliği, Orta Doğu İktisat Bankası yönetim kurulu üyeliği ve 25 yılı aşkın Türk Dil Kurumu üyeliği görevlerinde bulunmuştur.Yayınevlerinde danışmanlık, ansiklopedilerde redaktörlük, çevirmenlik yapmıştır.

Ağustos 1960'tan itibaren yalnızca dört sayı çıkarabildiği Papirüs dergisini Haziran 1966- Mayıs 1970 arası 47, 1980-1981 arası iki sayı daha çıkardı. Pazar Postası, Yeditepe, Oluşum, Türkiye Yazıları, Politika, Yeni Ulus, Aydınlık, Saçak, Yazko Somut, 2000'e doğru gibi yayın organlarında şiir ve yazılarını yayımladı.

İkinci yeni hareketinin önde gelen şair ve kuramcılarından sayılan Cemal Süreya'nın ilk şiiri "Şarkısı Beyaz" Mülkiye dergisinin 8 Ocak 1953 tarihli sayısında yayımlanmıştır.Geleneğe karşı olmasına rağmen geleneği şiirinde en güzel kullanan şairlerden birisiydi.Kendine özgü söyleyiş biçimi ve şaşırtıcı buluşlarıyla, zengin birikimi ile, duyarlı, çarpıcı,yoğun, diri imgeleriyle ikinci yeni şiirinin en başarılı örneklerini vermiştir. Ölümünden sonra adına bir şiir ödülü kondu.1997'de de Cemal Süreya arşvi yayımlandı.

Cemal Süreya 38 sürgününü bir şiirinde şöyle anlatıyordu:

"Bizi kamyona doldurdular. Tüfekli iki erin nezaretinde. Sonra o iki erle yük vagonuna doldurdular. Günlerce yolculuktan sonra bir köye attılar. Tarih öncesi köpekler havlıyordu."

ülkü tamer onun için şu dizeleri yazmıştır:

Tanrı Bin birinci gece şairi yarattı, Bin ikinci gece cemal'i,

Bin üçüncü gece şiir okudu tanrı, Başa döndü sonra, Kadını yeniden yarattı.

----------------------

İNSAN GİBİ

Yaşadım, Tanrım,
Yarım ve uluorta, 
Bir dahaki hayatta, 
Varsa öyle bir hayat,
Şiir yazar mıydım, 
Bilmiyorum.  

Ama kadınlar, Tanrım, 
Öyle sevdim ki onları, 
Gelecek sefer 
Dünyaya Kadın olarak gelirsem, 
Eşcinsel olurum.

Cemal süreyya

akşamdan kalma güne yalınayak

Ne zaman içsem ertesi güne bin bir pişmanlık, korku ve endişeyle başlıyorum. Garip!

Dün akşam içkinin dozunu tam ayarlayamadım yine. Aslında yalan yok, tam ayarladım. Tamda istediğim gibiydi her şey. Unuttum ne varsa. Kendimi bile unuttum. Sabah uyandığımda en son hatırladığım masamdan kalkan arkadaşımdı. Ötesi siyah. Ve başka hiçbir şeyi ne hatırlıyorum ne dert ediyorum şuan. Köşe yazılarına baktım uzun uzun. Sonra bir internet sitesinde bir video’ya denk geldim. bir şarkıyı klipleştirmişler. Ama ne şarkı! Ama ne klip! şarkı Kürtçe. Üşüyorum diye haykırıyor söyleyen. Dinledikçe üşüdüm. Özledim geçmişi. Ve henüz aymayan bedenimi daha bir melalkolik havaya sürükledim istemsiz.

İçimde bırakıp gitme isteği her şeyi. Ama her şeyi.. bir bavul bile istemiyorum yanımda. Bir bebek özleminde, bir bebeğin gözlerinde öylece yitmek istiyorum sadece. Kayra ve kinyas olmak istiyorum birazda.. zihnimin ölümünde yitmek yada normalleşmek yine zihnimin ölümünde.

Yazmaya bile yabancılaşıyorum. Orospu oldun iyice demişti bir arkadaşım, haklıydı sanırım. Gözlerim çukurada. İçimde hüzün ve kabulleniş halimin gerekliliğini. Öyle ya, ya akşamdan kalma güne yalınayak yürüyeceğim. Ya bir ipin ucunda ayık gençliğim!

Dünyaya yabancılaşıyorum gün geçtikçe ve insanlara ayrıca bi’ o kadar. İnsan fazla düşünmemeli diyorlar hani doğru! Düşünüp kurduğum ve hayal ettiğim kurallarım yada yaşam tarzımla o kadar farklıyım ki bu dünyadan ve insanlardan, eski kız arkadaşımın diyojen gibisin söylemini haklı çıkartmıyor değilim hani. En az onun kadar yabancıyım her şeye.

Toparlanmalıyım demek isterdim ama hayır. Beni ben yapıyorum pervasızlığım. İçim acıyor evet. Ama birazda acılar bileşimi değimliydi hayat? O halde yaşıyorum. Ve hep yaşayacağım. Daha yazsam yazılır yazı ama bir anlamı kalmaz. Zaten yitiyor yeteneğim durmadan, nefes almadan, an be an.. bitmeli.. bitti..

- rastladığım şarkı DİCEMİDİM/ÜŞÜYORUM

Uur